Između 9. i 16. januara 2011. na jugu Sudana je održan referendum za otcepljenje ove regije od svoje matične države.
Još od proglašenja nezavisnosti Sudana, ova zemlja je bila poprište brojnih oružanih sukoba, kako između političkih frakcija, tako i između verskih grupa (hrišćana i muslimana). Ovi okršaji su vremenom dobijali obeležja građanskog rata, sa brojnim žrtvama na obe strane. Poslednji sukob je završen 2005. godine mirovnim sporazumom koji predviđa mogućnost održavanja referenduma o samoopredeljenju Južnog Sudana (naseljenog većinom hrišćanima i pripadnicima tradicionalnih plemenskih religija). Prilikom potpisivanja sporazuma između vlade Sudana i južnjačkih pobunjenika iz pokreta SPLM (Sudan People Liberation Movement) obe strane su se obavezale da će poštovati rezultate referenduma bez obzira na ishod.
Prema poslednjim rezultatima, više od 90% glasača se izjasnilo u korist nezavisnosti, tako da bi posle verifikacije zvaničnih rezultata od strane međunarodne zajednice, trebalo da usledi proglašenje nezavisnosti 9. jula 2011. godine.
Južni Sudan zahvata teritoriju sedam južnih sudanskih pokrajina i nalazi se u samom srcu Afrike. Osim matične države, graniči se sa Etiopijom, Kenijom, Ugandom, Zairom i Centralnoafričkom Republikom. Glavni grad je Džuba, na jugu zemlje, a veći gradovi su Malakal, Bor, Vav i Tambura. Zemlja je veoma nerazvijena i po većem broju kriterijuma nalazi se na samom dnu svih statističkih pregleda. Saobraćajna infrastruktura je veoma skromna, domaći proizvodni pogoni malobrojni, a bruto prihod po glavi stanovnika je po svim procenama jedan od najnižih u svetu.
Osnov na kojem će ova nacija najverovatnije da temelji svoju budućnost su bogata nalazišta nafte i dragocenih metala (doduše, uglavnom u vlasništvu stranih kompanija). Od ukupne sudanske proizvodnje nafte, oko 85% resursa se nalazi u Južnom Sudanu.
